Nee, niemand wil meer de autoweg die Wyckerpoort en Wittevrouwenveld bovengronds in tweeën sneed, terug hebben. De huidige tunnel levert heel veel voordelen op. ‘Dat ondertunnelen was een middel om de wijken bij elkaar te brengen. Dat is eerlijk gezegd geslaagd. Niemand wil die autoweg terug hebben’, vertelt Remy Kroese de tientallen toehoorders in het gebouw van de basisschool De Letterdoes zaterdag 9 november.

In de school start Kroese met een korte uitleg een buurtwandeling die letterlijk de achterkanten van de Groene Loper laat zien. Met zijn opmerking trapt Kroese daarmee natuurlijk een open deur in, maar de aanwezige wijkbewoners trekken dezelfde conclusie: niemand wil de autoweg terug. Is dan alles goed rond de Groene Loper zoals het grindpad nu wordt genoemd? Zijn de nieuwe gebouwen niet héél mooi? Zitten de bankjes niet héél lekker? Ja. En er is ook een ‘maar’, weet Kroese en de sociale architect van het onderzoeksbureau Dear Hunter krijgt opnieuw steun van zijn publiek. De nieuwe woningen aan de Groene Loper liggen met hun rug soms wel heel erg duidelijk tegen de huizen van de Wyckerpoort aan.

Leven na de ondertunneling
Kroese en zijn team bestudeerden de Groene Loper en de wijken eromheen in de afgelopen jaren. Hoe zijn de mensen gaan leven na de ondertunneling? Kwamen de wijkbewoners echt nader tot elkaar? Hun rapport werd vorig jaar gepubliceerd. Deze zaterdag vertelde de in survival-outfit gehulde architect wat meer over zijn onderzoek. Daarna gingen hij en zijn publiek, inclusief kapelaan Arockia Austin en stadsdeelregisseur Roland Olvers, op stap door Wyckerpoort en Wittevrouwenveld achter de Groene Loper.

Dat de nieuwbouw wel heel erg afgescheiden is van de oudere wijken werd tijdens de rondgang bij het Old Hickoryplein duidelijk. Hekken, waar je ook kijkt. Op sommige plekken had Kroese wel drie hekken geteld op slechts enkele meters afstand van elkaar. Allereerst was daar de hoge afscheiding van de nieuwbouwtuintjes en parkeerplaatsen. Dan kwam er een kleine veldje met populieren. Dan verscheen er een hek van de woningbouwvereniging, en jawel, de bewoners van de huurwoningen wilden ook een hek.

Hekkenmania
Dat zou wel wat minder kunnen, vindt Kroese. In zijn ogen is hekkenmania vooral het verhaal van de projectontwikkelaar en bouwer die bij de planning van de nieuwbouw echte grenzen op de kaart hebben gezet, waardoor de oude wijken eromheen er bekaaid af kwamen. ‘Een projectontwikkelaar is altijd op de winst gericht. Het zijn private bedrijven en dan zou bijvoorbeeld de gemeente er scherp op het algemeen belang moeten zitten’, aldus Kroese. Als er geen harde grens op een bouwtekening wordt gezet dan is de afscheiding minder hard.  Zo wordt er meer rekening gehouden met omliggende bewoners van de oudere wijken, is Kroese’s idee.

Niemandsland met populieren
Zijn oproep wordt ondersteund door wijkbewoonster Barbara Schmeits die momenteel overlegd voert met de instanties om dat bovenstaande hekkenprobleem op te lossen. ‘Want, het veldje met de populieren is een soort niemandsland geworden. De bomen vallen om, of gaan dood. Niemand voelt zich er verantwoordelijk voor’, aldus Schmeits. Nu ze dreigen om te vallen richting de huurwoningen wordt er gelukkig toch wat gedaan aan niemandsland. Dat niet iedereen baalt van de hekjes, wordt tijdens de bijeenkomst ook duidelijk. Drugdealers op hun scooters blijven buiten, weet een andere bewoonster.

Rode oortjes
Tijdens de twee uur durende rondgang wijst Kroese op een andere fenomeen, waardoor Roland Olvers van de gemeente Maastricht bijna rode oortjes krijgt. Bij het speeltuintje op het driehoekige grasveld aan de Generaal Eisenhowerstraat struikelt Kroese bijna over de slordig geplaatste bouwcontainers en hekken op het groen. Hij wijst op de stapels afgevallen bladeren. Dit alles laat een gebrek aan aandacht zien, vindt de sociaal geograaf van Dear Hunter. Dus straalt die negativiteit ook af op de bewoners en hun huizen.

Eigenlijk mag dit niet. Anders verloedert de omgeving. De tegenstelling tot het altijd in de puntjes verzorgde Vrijheidspark bij Restobar Mama is gigantisch. Als deze anonieme groene driehoek - het pleintje heeft zelfs geen naam - opgeknapt wordt, wordt de buurt geholpen, doceert Kroese. ‘Steek er geld in! Neem deze plek serieus.’ Waarna de stadsdeelregisseur na de opmerkingen van Kroese onmiddellijk zijn mobieltje pakt: ‘Ik schrijf mee! Ik weet niet alles hè.’

Met de complimenten
Gelukkig komen Kroese en zijn trouwe volgers ook leuke dingen tegen. Bij de nieuwe appartementen van de woningbouwvereniging aan de Burgemeester Bauduinstraat regent het complimenten. ‘Eigenlijk staan we nu op dezelfde plek als aan de overkant van Wyckerpoort. Hier zie je nieuwbouw én gerenoveerde panden. Dit is het werk van de woningbouwverenigingen die later bij de bouw van het tunnelgebied werden betrokken’ aldus Kroese. ‘Je ziet dat er later is gebouwd.’ De overgang tussen nieuwbouw en Wittevrouwenveld verloopt soepel. Er is amper een hek te zien. ‘Minder hekken, meer levenskwaliteit’, is het motto van het onderzoeksbureau én Kroese.

Profiteren
Kroeses algemene indruk over de Groene Loper wordt gedeeld door zijn toehoorders. De bewoners van Wittevrouwenveld profiteren meer van de nieuwe tunnel dan de bewoners van Wyckerpoort, maar dat kan ook met de ligging ten opzichte van het centrum van Maastricht te maken hebben.

Leeuwenpark
De aanleg en vernieuwing van het Leeuwenpark bijvoorbeeld was een goede zet, want, zo bemerkte Kroese tijdens zijn onderzoek, de pitbullbaasjes werden steeds vaker vervangen door houders van lieve hondensoorten. Er was dus een gezonde bewonersmix ontstaan.

Geen speelplein
Geprobeerd wordt nog meer leven in het Leeuwenpark te brengen door de ingang van het zeer afgeschermde zalencomplex Trefcentrum Wittevrouwenveld naar het park te verplaatsen én het nieuwe Kindcentrum annex school meer te betrekken bij de groene zone. Dat laatste zal wel nodig zijn, verzucht Imco Goudswaard, voorzitter van Buurtnetwerk Wittevrouwenveld. ‘De school wordt gebouwd zonder een speelterrein. Kun je je dat voorstellen? Geen speelplein?’ klinkt het verbaasd. De kindekes moeten straks spelen op het Leeuwenparkje, denkt hij.

Maar dan moet er toch wat aan de hekken rondom de nieuwe school gebeuren, denkt ‘ie. Goudswaard heeft de levensles van Kroese over hekken en levenskwaliteit ter harte genomen, dat maakte de wandeling deze zaterdag duidelijk. Survivaloutfit-drager Kroese kan tevreden zijn.