De buurtgenoten van Wyckerpoort komen uit alle windstreken. Wij gaan op pad om kennis te maken met buren van over de grens en zijn te gast bij de familie Kawata uit Tokyo. Omdat lekker eten internationaal is, starten we met de vraag: wat is het favoriete Japanse gerecht in huize Kawata?

Tsukasa Kawata noemt twee favorieten: sushi en de Japanse versie van curry en rijst. Met nadruk zegt hij de Japanse versie want het Indiase origineel vindt hij te pittig. Zijn echtgenote Eiko trekt het nog breder: alle Japanse gerechten met vis zijn haar favorieten. Maar zoon Haruya haalt pa en ma links en rechts in met zijn voorkeur: het Japanse diner voor Nieuwjaarsdag. Eiko glimlacht bij die keuze en legt uit waarom: ‘Dat is een traditionele maaltijd met maar liefst 50 verschillende gerechtjes. Dat is drie dagen werk in de keuken.’

Hier zou ik wel willen wonen
De familie Kawata woont in Wyckerpoort. Het is hun vierde internationale adres in tien jaar tijd. Na Brussel, Milaan en Amstelveen bracht het werk bij internationale Japanse bedrijven Tsukasa Kawata in 2021 naar Maastricht voor Nippon Carbide Industries.
De vraag ligt voor de hand, waarom Maastricht? Eiko Kawata: ‘Vanuit Amstelveen zijn we een keer in Maastricht geweest voor een medische checkup. Na afloop dronken we koffie op het Vrijthof. Wij waren erg verrast door de sfeer. Maastricht is vergeleken met Amstelveen en Amsterdam zoveel meer relaxed. Ik zei tegen Tsukasa: ‘Ik wist niet dat Maastricht zo mooi is. Ik wilde dat ik hier ooit zou mogen wonen.’

I love you
Terug van het verblijf in Amstelveen koos Tsukasa Kawata een andere baan. Zijn nieuwe werkgever had een kantoor in Heerlen en bood hem aan terug te gaan naar Nederland. Eiko: ’Toen Tsukasa met dat bericht thuis kwam, was ik enthousiast. Ik zei ‘Ik hou van je’ en we verhuisden naar Maastricht. Mijn droom om ooit in Maastricht te wonen, was uitgekomen.’
Ze zijn er twee jaar na dato nog steeds gelukkig: weinig stressvolle omgeving, een prachtige historische binnenstad en een stad die zo compact is dat Eiko de fiets kan pakken in plaats van de auto. ‘Het is precies goed’, zegt ze tevreden. Ook de Internationale school ‘United World College’ is een voordeel. Zoon Haruya volgt de lessen in het Engels en heeft elke zaterdagochtend in de Japanse school voor voortgezet onderwijs in Maastricht ook les in het Japans.

Zoervleesj en witlof met kaassaus
Tijdens het gesprek -in het Engels want de Kawata’s spreken geen Nederlands- komen toch Nederlandse woorden voorbij. Eiko heeft niet alleen Japanse eetfavorieten, ze geniet ook van Nederlandse en zelfs Maastrichtse gerechten: ‘Ik vind witlof met kaassaus lekker, roggebrood en hachee. ‘Ik heb een keer mijn versie van zoervleisj gemaakt, maar ik durf niet te zeggen of dat echt zo smaakte als het originele recept. Maar ik hou er van om recepten uit te proberen’, zegt ze lachend.

Sukiyaki is de familie-favoriet
Al pratend kiezen de Kawata’s een gezamenlijke favoriet. Het wordt een eenpansgerecht: sukiyaki. Het is een gerecht met dunne schijfjes vlees maar er zijn talloze variaties mogelijk. Meestal wordt sukiyaki aan tafel bereid in een aardewerken pan die op een brander staat. ‘Dit gerecht begint met een bouillon en we doen daar altijd de groenten van het seizoen in. Die combineer je met vis of vlees. Je kunt meerdere rondes doen en wat overblijft maak je de dag daarna klaar met noodles of met rijst, dan is het een soort risotto.’

Als gezin samen om tafel
Sukiyaki is hun favoriet maar Tsukasa geeft een soort disclaimer mee: ‘De ingrediënten die wij hier kunnen kopen, zijn minder van smaak dan in Japan of zelfs helemaal niet te koop. Neem bijvoorbeeld de vis. In Japan kun je elke dag van het jaar een andere vissoort eten, hier is het vooral kabeljauw en zalm. Maar we genieten samen van wat wij hier wel kunnen eten.’

Omdat Tsukasa lange dagen maakt, hebben Eiko en Haruya door de week al gegeten als hij ’s avonds thuis komt. Dus biedt het weekend de kans om gezamenlijk te tafelen. Die kans wordt met beide handen aangegrepen en dus is het weekeinde vaak voor de sukiyaki ‘want dan kunnen we als gezin samen om tafel zitten en eten. Dat vinden we zo fijn.’